Piszę tak jak chcę – uczciwie i bez ściemy
Za katedra.nast.pl: źródło Katedra: Kiedy i dlaczego zacząłeś pisać? Robert M. Wegner: Widzę, że zaczynamy od najkrótszego i najtrudniejszego pytania jednocześnie. Kiedy? Mniej więcej pod koniec szkoły podstawowej – ośmioklasowej, dla ścisłości. Natomiast: dlaczego? Jaki impuls sprawił, że zasiadłem z długopisem w ręku nad kartką papieru? Nie sądzę, bym potrafił odpowiedzieć na to pytanie, bo nie pamiętam. Nie pamiętam nawet tytułu pierwszego opowiadania, które napisałem, ani o czym było. Oczywiście towarzyszyło mi uczucie w stylu: „Ja też chcę pisać”. Lecz dlaczego? Najlepsza odpowiedź, jaka przychodzi mi do głowy to – bo tak. Bo jak tego nie zrobię, przynajmniej nie spróbuję, to będę miał zatrutą resztę życia i sam będę je zatruwał innym. Twój debiut – szczególnie z perspektywy pierwszych prób pisarskich – nastąpił dosyć późno. Nie mogłeś się przebić, czy też długo zbierałeś się na odwagę, by pokazać swoje opowiadania komuś obcemu? Raczej, he, he, nie dążyłem na siłę do tego, żeby si